Þá er maður komin aftur

Já eftir flug og lest og lest og flug og fund þar á milli og þýskan mat, sem nei er ekki góður í maga er maður aftur mættur á klakann.

Ferðin gekk annars ljómandi vel, gaman að hitta liðið, reyndar allt of fáir mættir, en lítið var víst hægt að gera í því þar sem veikindi áttu sök á máli.

Annars var þetta ferlega fyndið, vantaði eginlega bara Hillu. Málið er að þetta minti mig alveg rosalega á interrailið okkar Hillu, þýsk lest, og þýskt youth hostel, og youth hostelin í Þýskalandi eru mörg hver bygð eins upp, eins rúm, eins skápar, sami litur á húsgögnunum og allt. Svo mér fanst skrítið að vera í lestinni án Hillu og bókarinnar Dísar og mentos með ávaxtabragði.

En skelli inn skemtilegri mynd, það vildi svo vel til að á kaffhúsinu sem við fórum á hittum við fyrir hjúkku sem var vel merk Rauða krossinum og auðvita fengum við mynd af henni með okkur. Í Saarbruchen var carnival, en því miður fór það að mestu framhjá okkur nema þá þarna á þessu kaffihúsi þar sem fólk var klætt í hina ýmsu búninga.