Það koma svona dagar, sem eru skrítnir, en samt alveg eðlilegir, held ég. Ég byrjaði daginn á því að passa litla frænku mína, hún er yngsta barnabarn ömmu og afa, og ég veit að afa þótti mjög leiðinlegt að geta ekki kynst þessari litlu skonsu frekar. Hann minntist á það við ömmu dagin sem hún var skýrð síðast liðið sumar, það var eins og hann vissi að hann myndi fara frá okkur í vetur.
Mikið er ég nú heppinn.